مدیریت سایت:غلام سیدسلیمان(ع)میرزائی

امامزاده سیدسلیمان(ع)با ۱۲ واسطه از طریق زید شهید به امام زین العابدین سید الساجدین (علیه السلام) می رسد.

در خصوص پدر بزرگوارش ابی تغلب علی دانشمندان انساب به نیکی یاد نموده اند. درباره پدر بزرگوارسید سلیمان جناب ابی تغلب علی دانشمند شهیر جناب ابن عنبه می نویسد: او دارای شهرت بزرگی در عصر خود بوده و کرامات زیادی از او به ظهور رسیده و بعد از پدران طاهرینش جامع فضایل بود. وی در نهایت زهد زندگی می کرد. لباس پشمینه می پوشید و نان گندم تناول می کرد و این در حالی بود که وی دارای مال و ثروت زیادی بود که آن را در راه خدا انفاق می کرد. از ویژگیهای اخلاقی و شخصیتی وی همین بس که شخصی حلیم و شکیبا همراه با شجاعت و علم و دانش بود و در تمام علوم عصر خود صاحب نظر بود بطوری که نمی توان فضائلش را شمارش کرد (عمدة الطالب ابن عنبه صحفه ۳۴۴)

امامزاده سیدسلیمان (علیه السلام) در چنین خانواده ای در حدود قرن نهم چشم به جهان گشود ولذا تاریخ درباره سیدسلیمان به دو صفت والایش اشاره نموده می نویسد: واما ابوطاهرسلیمان له شجاعة وخلق حسن (المعقبون من آل ابی طالب ج ۲ صفحه ۵۶۰)

اتصاف امامزاده سیدسلیمان به شجاعت و اخلاق پسندیده گوشه ای از تربیت خانوادگی او در دامان پدر بزرگش ابی تغلب علی است. در خصوص جد سوم او جناب ابومحمد حسن الاصم آمده است که فکان فاضلاً زاهداً ذاکرم وشجاعه (المعقبون ج۲ صفحه ۵۶۵)

یعنی دارای شخصیتی با فضیلت و صاحب زهد و کرم و شجاعت بود. تاریخ از دیگر اجداد بزرگوار امامزاده نیز به نیکی یاد می کند و در خصوص جناب ابوعبدالله حسین النقیب جد ششم او دارد که شخصیتی بزرگوار بود که سمت ولایت و سرپرستی بر سائر طالبین و آل ابی طالب و سادات را داشته است. وی سیدی شریف، عالم فقیه، شاعر و محدث نسب شناس بوده که شخصیتی والا و با جلالت داشته است. وی در سال ۲۵۱ هجری قمری از حجاز به منطقه عراق مهاجرت کردند (المعقبون ج2 صحفه 551)

جد هفتم او جناب احمد المحدث شخصیتی والا بوده که شأن علمی او را بدین نام شهره نموده بود «فکان محدثا ادیباً شاعراً رخی اخاه یحیی وهومن اهل الکوفه» شخصیتی ادیب و شاعر بوده که در رثای برادرش یحیی مرثیه می خواند او از اهل کوفه بوده و مادرش ام الحسن دختر حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) بوده است و در زمان امام هادی (علیه السلام) می زیسته است.

جد دهم او جناب ابوعبدالله حسین ملقب به ذی الدمعة شخصیتی بسیار والا بود که درباره او آمده است سیدی عالم، جلیل القدر،کریم، محدث و دارای ورع و تقوای و متنسک در عبادت و بندگی بود؛ ملقب به ذی الدمعه یعنی صاحب اشک شد چون در فراق پدر شهیدش زید بن علی بن الحسین «زید شهید» و برادر شهیدش یحیی بن زید بسیار اشک می ریخت. وی دارای زبانی گویا و بیانی نافذ و جمالی زیبا بوده که در قیام محمد و ابراهیم از فرزندان عبدالله محض شرکت کرد؛ بعد از شهادت پدرش زید در تحت حمایت و تکفل امام صادق (علیه السلام) قرار گرفت لذا علم و دانش را از محضر مبارک امام صادق (علیه السلام) فرا گرفت و در زمره دانشمندان قرار گرفت. وی در سال ۱۳۴ هجری. قمری از دنیا رفت در حالی که ۷۶ سال از عمرشان می گذشت (المعقبون ج۲ صحفه۵۴۰)

جد یازدهم او جناب زید شهید فرزند امام چهارم (علیه السلام) شناخته تر از آن است که او را معرفی کنیم؛ او قیام بزرگی علیه بنی امیه تدارک دید و سرانجام به شهادت رسید.

جد دوازدهم او حضرت سیدالساجدین زین العابدین (علیه السلام) است که زیورعبادت کنندگان است. این شجره طیبه امامزاده سید سلیمان (علیه السلام) است که به او چنین عظمتی داده است.

شجره آن بزارگوار بدین شرح است:

ابوطاهر سلیمان بن ابی تغلب علی بن ابوعبدالله حسن بن علی بن ابومحمد حسن الاصم بن ابومحمدالحسن الفارس بن ابوالحسین یحیی النقیب بن ابوعبدالله الحسین النقیب بن احمدالمحدث بن ابوعلی عمر بن ابوالحسین یحیی بن ابوعبدالله الحسین ذی الدمعه بن زید (زید شهید) بن امام زین العابدین بن الحسین (علیه السلام)